Vorige week las ik in het NRC een artikel over hoe de waarde van ‘kunst’ in twijfel getrokken mag en zelfs móét worden.

Het Van Abbemuseum in Eindhoven heeft een nieuwe tentoonstelling: The Making of Modern Art. De tentoonstelling loopt door tot 2021, dus nog tijd zat om te gaan kijken. Ga ik ook doen, want die tentoonstelling laat exact zien wat ik ook probeer uit te dragen: WAT is er in vredesnaam nog bijzonder aan de vervaardiging van hedendaagse moderne, beeldende c.q. abstracte kunst? Juist. Niets.

De tentoonstelling is gedurfd: hiermee trekt het Van Abbemuseum in principe het eigen existentiële recht in twijfel. Het staat zelf vól met moderne kunst, met enorme collecties van kunstproducten, die eigenlijk waardeloos prutswerk zijn als je het eens goed bekijkt. In de expositie hangt echt en fake gekunstel naast en door elkaar, en je moet verrekte goed je best doen om het verschil te zien. Je vraagt je af waar je naar aan het kijken bent. En waarom je er überhaupt naar kijkt, want het is bagger, ongeacht de verheven, verklarende teksten die ernaast hangen.

De terechte vragen worden gesteld: WAT is kunst? Wat moet of kun je ermee? Welke rol speelt kunst eigenlijk nog in de onze huidige samenleving? En is die rol nog wel valide? Of is die opgedrongen omdat kunst móét volgens een elitaire club kunstexperts?

Mijn mening hierover is duidelijk: De rol van moderne, abstracte kunst is slechts nog een kleine. In feite uitgespeeld. Het bestaansrecht is volledig uitgehold doordat de markt overspoeld is en blijft worden met kunst, die enkel kunst is omdat de zelfbenoemde, omhoog geschopte kunstenaar met zoveel mogelijk wauwelende, zweverige, hoogdravende woorden zégt dat en waarom het kunst is.

Plak een verfrommeld, wit stuk papier op een kartonnetje, beschrijf het in de elitaire zweeftaal van de kunstwereld en hopsakee, plots is het kunst geworden. Omdat het ‘vernieuwend’ is. Of ‘nog nooit eerder gedaan’. Of ‘het visualiseert in perfecte toonaarden de leegte der huidige interculturele maatschappijproblemen’. Groter kan de culturele armoede niet meer worden.

Dat is geen kunst. Dat is krampachtige cultuurpoep. In de wereld gespoten kunstdiarree, die iedere kluns kan maken. Alles wat nog telt is de naamsbekendheid en een zo elitair mogelijke beschrijving. Wát het is, doet er al lang niet meer toe. En vakmanschap ook niet.

Klinkt hard? Is het ook.
Kunst moet niet.
ONT-kunsting moet.
Hoe? Gunst!
*Klunst!* 

Ik zou zeggen: kluns lekker mee.
We kunnen het immers allemaal.

Reken jij jezelf ook tot de mondaine club der @klunstenaars? Heb je een waar klunstwerk gemaakt? Stuur een foto naar klunstenaars@gmail.com en wie weet publiceer ik je werk als gastklunstwerk hier op Klunst.nl 

Volg *Klunst!* ook op Facebook, Twitter en Instagram!