Dit keer een hele speciale ‘True Artist’! Eentje die ik al jaren ken via social media en die werkelijk de mooiste, luguberste, meest gedetailleerde pentekeningen maakt. Godpipo a.k.a. Arjan Winkelaar.

Bron: Twitter (@Godpipo), portret zelf in mijn bezit (LB)

Arjan maakte een keer portretten van twitter-profielfoto’s en vroeg de gemeenschap vervolgens om te raden wie ’t was. Bij één tekening moest ik gelijk aan Morticia Addams (de moeder van de Addams Family) denken. Ze was het niet. Ik was het zelf. De eer!

Arjan is een autodidact. Nooit les gehad, geen kunstopleiding gedaan (wel eens aangemeld bij ’t KABK (Den Haag) maar uiteindelijk niet doorgezet). Nee, gewoon doen wat je graag doet: tekenen. Ik ken dat gevoel. Tekenen met alles wat je in de vingers krijgt: kleurpotlood, inkt, fineliners, stiften.

“Ik ga zitten en de beelden in mijn hoofd verschijnen op papier. Het zijn ook vrij persoonlijke werken daardoor. Ze gaan over mijn angsten, mijn kijk op de wereld en mijn morbide fascinaties met dood.” Aldus Godpipo.

Maar, wáárom ‘Godpipo’? Arjan verwoordt het zo:
“Godpipo is de profeet van het Pipoïsme. Ontstaan toen Cor Witschge overleed en de kennis (en meer) van Pipo in mij gegoten werd. Op dat moment werd het Pipoïsme een werkelijkheid op aarde en werd mijn functie de profeet van Pipo te zijn, die in de eeuwige avonturen verblijft. Als Godpipo vertaal ik de woorden, kennis en meer naar de mensen.”
Heel simpel dus.

Bron: Godpipo (Arjan Winkelaar)

Een terugkerend motief in zijn werk: het labyrint. Zijn fascinatie voor “De eindeloosheid op een klein oppervlak” wordt erdoor gemarkeerd. Daarnaast is Arjan (te) perfectionistisch:
“Ik ben altijd bezig iets nieuws te maken, omdat ik nooit echt tevreden ben. Altijd, in elk werk, zie ik de fouten en dan moet het de volgende keer beter. Niet dat ik een tekening nogmaals maak: ik maak gewoon een nieuwe.”
Labyrinthen horen bij zijn hele zijn; sinds de diagnose Asperger (ASS) is het labyrinth symbool voor de doolhoven in zijn hoofd, de structuren in de chaos. (Lees hier meer). Ze zorgen in ieder geval voor werkelijk fascinerend mooie kriebeltekeningen.

Bron: Godpipo (Arjan Winkelaar)

Wat ik persoonlijk boeiend vind aan zijn werk? Het feit dat beelden ontstaan met hele fijne patronen. Zoals Chuck Close dat doet met een soort van mozaïek van kleurpunten, doet Arjan dat met getekende vormen die elkaar aanvullen en complementeren tot een geheel ontstaat. Praktisch niets wordt ‘simpel’ ingekleurd, alles bestaat uit kleinere delen of kleurpunten.

Godpipo zoekt nog een plek waar hij met andere kunstenaars kan werken, ideeën uit kan wisselen en werk kan tonen. Vooral online schijnt er gebrek te zijn aan zo’n plek. Natuurlijk ben ik hier op ‘Klunst’ bereid om ‘gastklunstenaars’ op te nemen, maar eigenlijk is mijn doel een dergelijk platform op te richten (op klunstenaars.nl: een toekomstproject). Maar natuurlijk voelt niet iedere kunstenaar zich – geheel begrijpelijk – geroepen om zijn werk als ‘gekluns’ te categoriseren. Wat ook niet hoeft, zelfs niet binnen het kader van de klunstenaars.

Gelukkig kun je Arjan ‘Godpipo’ Winkelaars werk ook gewoon kopen, namelijk >> hier <<

Het kleurige, maar niet minder morbide werk van Godpipo:

Bron: Godpipo (Arjan Winkelaar)

Bron: Godpipo (Arjan Winkelaar)