Berichten

‘Postzegel verkeerd’ (bruin!)

Productiedatum: 16 november 2019
Productietijd: < 30 minuten
Prijs: niet te koop

© Klunst.nl

Materiaal:

Groot doek van de Action
Acrylverf
Spuitvernis

Over dit Klunstwerk:

Ook dit is wederom een snelproductie in eigen zaak: het andere kind wilde ook wat. Dat kind heeft echter een kamer met een bruine muur, dus groen was geen optie. En “graag iets abstracter, ja?” was de verdere input die ik als waar klunstenaar meekreeg. U vraagt, wij draaien.

“Abstract genoeg, jongen?”
“Ja hoor. Mooi recht met een beetje krom.”
“Fijn dat het je goedkeuring kan wegdragen.”
“Maar… wat moet die postzegel daar, aan de verkeerde kant?”
“Niks.”
“Oké.”

Ook dit markante hoekwerk hangt nu dus aan de muur. En mag blijven hangen, voor zover ik weet. Wat is het leven van een klunstenaar toch enerverend.

‘Postzegel verkeerd’

© Klunst.nl
© Klunst.nl
© Klunst.nl
© Klunst.nl
© Klunst.nl
© Klunst.nl
© Klunst.nl
sdr

/0 Reacties/door

Ding dong – pauze voorbij!

Het is even stil geweest hier op Klunst. ‘Even’ als in: een dik jaar. Dat had een hoop redenen. Eén daarvan was een complete verhuizing. Niet van de site (die komt nog), maar van de klunstenaar zelf. En het leven tussen dozen en met de hele nasleep van de bouw maakt het produceren van klunst toch wat lastig.

Inmiddels heb ik een heel nieuw ‘atelier’ (wat geen atelier is, want dat hebben klunstenaars niet nodig; gewoon een tafel met een berg utensilien is voldoende), inclusief een hoop witte muren voor een eigen privé-galerie. Eentje is er al vol. Op anderen is nog zat plek. Die komt óók vol, want er is toch geen (IS-)kip die mijn creaties wil kopen. Niet eens voor een doos wijn.

Maakt niet uit; die wijn koop ik zelf wel. En zo kan ik mijn baby’s dagelijks bekijken.
Niemand anders doet het immers.

En ik zag dat het zo goed was.

Ja, u ziet het goed. Dat daar in het midden is géén klunst, maar ware kunst: een portret van mij, gemaakt door de grote Godpipo (Arjan)! Ik vond het portret daar prachtig staan, zo tussen de ‘Smoley’ (Smoking Smiley) en het wendbare ‘In je broekje!’-schilderij (met echte tanga, schaamhaar en billenkant)

 

/0 Reacties/door

‘De Huilende Roos’

Productiedatum: ergens in oktober 2017
Productietijd: 30 minuten
Prijs: een grote bos rode kunstrozen

Materiaal:

Bron: © Klunst.nl

Een oud schilderij met een vage, verlepte afdruk van een roos (afvalcentrum)
Acrylverf
Spuitvernis

Over dit Klunstwerk:

Toen ik het ding bij het afvalcentrum in de bak met recycle-rotzooi zag liggen, kreeg ik intens medelijden. Daar, in die troosteloze bak leek namelijk al, alsof de beeltenis, die ooit een roos had voorgesteld, maar dat al lang niet meer was, in stilte bitter huilde. Zonder tranen.

En huilen zonder tranen is nog triester, nog oeverlozer dan huilen met tranen. Mijn besluit stond vast: deze roos zou de tranen krijgen die haar toekwamen. Zo geschiede. Een pimpende penseelstreek hier, een kloddertje acryl daar, druipertje zus, blubje zo. Wat klunzige witte spetters en een paar waterige tranen als kliederkers op de taart.

Voilá, ze huilt. Zoals een roos behoort te huilen.
De klunstenaar is klaar.

 

‘De Huilende Roos’

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

/0 Reacties/door

The magic disappearance of Britney’s flower power cleavage

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Cleavage_(5348024515).jpg

Britney Spears en kunst. Het was al niks en het wordt ook niks meer. Maar: “Sometimes you just gotta play!” roept Miss Britney vol overgave. En dat doet ze. Spelen met een penseel. En haar borsten.

Haar huisslaven hebben twee witte boardjes voorbereid: één met voorgeschilderde blommekes, één met een aantal zwierige, kleurige streepjes. Britney gaat ervoor staan, in passende outfit. Hotpants, twee sportbeha’s over elkaar een een wapperend, doorzichtig gewaad-ding om haar heen gedrapeerd.

“Shoot!” Je hoort het haar niet roepen, maar je kunt het wel raden: hét moment dat ze haar borsten ver genoeg omhoog gepushed heeft, dat er een ‘cleavage’, een tussenborst-gleufje ontstaat, is daar! Er zou theoretisch zelfs een penseel in kunnen blijven hangen. Oh, het kunstzinnige… Omkleed door zachte rondingen. Voor héél even.

Voor een langer effect had Brit een Dirndl-jurk aan moeten trekken, en dát is nu eenmaal héél veel (té veel?) gedoe. Bovendien zie je dan de rest van het BBB-trio niet meer.

Hoe dan ook: kijk het filmpje even verder. Het is een straf, ik weet het, maar toch. Doe het. De spanning… Wát produceert Prittme daar? Ach, who cares.

Dan hét moment: Floep! Haar borsten zijn weg! Met een penseel in de hand – en niet tussen de borsten – had Brit duidelijk geen mogelijkheid meer om de hele handel nog up te pushen; er moest ‘geschilderd’ worden. De cleavage, de decolleté-gleuf, is op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Ergens aan de zijkanten hangt nog iets wat voor borsten door moet gaan.

Sorry Brit, maar dát is niks… (meer). Als je al een ‘kunst(mat)ig’ filmpje post met bewerkte borstjes aan het begin, zorg dan dat je theezakjes, zodra je je linker arm laat hangen, óók aan het eind nog even gepimpt worden? Ja? Voor het artistieke effect én voor die 4 miljoen Instagrammers die je gelikt hebben, moet dát er toch wel uit kunnen? Als je je al artistiek wilt voordoen, leer dan eens fatsoenlijk photoshoppen.

Dag, dag, bloemetjes!
Dag, dag, borstjes!
Dag, dag, Britney!
Jij kluns!

/0 Reacties/door

’50 Shades of Saturday Night Fever’

Productiedatum: 12 juni 2017
Productietijd: 11 minuten
Prijs: een discobal van enig formaat

Bron: © Klunst.nl

Materiaal:

oud bloemenschilderijtje (20 x 40 cm, bron: afvalcentrum)
roller
acrylverf

Over dit Klunstwerk:

Picture this. John Travolta staat schokschouderend op de dansvloer. De stroboscoop is al lang ergens anders opgehangen, de discobal draait niet meer. Alles is grijs en grauw. Zijn handen bewegen ritmisch op en neer. Ergens in het gebied van zijn kruisraket. Michael mocht dat ook, dus waarom zou hij niet?

Dan verstart hij. Een ingeslikte snik, vermengd met een zwijgzame zucht. John staart wazig naar de binnenvallende, kaarsrechte lijnen maanlicht, heft plots zijn armen ten hemel, en roept: “Al dit moois! Al dit heb ík eruit gedanst! Enkel met mijn handen. En nu ligt het – voor immer verloren – op de door mij ooit zo aanbeden dansvloer. Quel dommage! [vertaling: ‘Fuck!’]”

Wel, het is slechts een voorbeeldje van iets wat u in dit Klunstwerk zou kunnen zien. Maar het hoeft niet. Want in feite zijn het enkel wat rollerstreken met slecht vermengde zwarte en witte verf. Daarop – deels spermacelvormige – druppels geëjaculeerde zwarte verf, die zich zomaar ineens, in vloeiende bewegingen, geheel spontaan tot een huilend mannetje met piemel om wisten te vormen.

Niks bijzonders dus. Gewoon geklungel.
Maar: u zóú het erin kunnen zien. Of niet.

’50 Shades of Saturday Night Fever’

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

/0 Reacties/door

TRUE ARTIST ALERT: Lique Angel

GingerDeel @gingeraleplus (bron: © LiqueAngel.nl)

Gisteren liet zij wederom een dame lachen bij de overhandiging van haar nieuwe werk: ‘The Smile’; weer een indrukwekkend portret afgeleverd.

A self-made lady artist: Lique Angel.

Of haar portretkunst in ieders smaak valt, blijft de vraag. Is het ware kunst? Of is het een kunstig naschilderen van een foto (wat vele andere kunstenaars overigens ook doen)? Wel, in principe is dat irrelevant. Feit is dat ze haar werk uitermate goed, vakkundig en op originele wijze maakt én ook dusdanig in de markt gezet heeft. Op eigen kracht. Zoals het hoort.

Ze heeft een nieuwe, eigen stijl van portretschilderen ontwikkeld, die ze zelf ‘minimaal realisme’ noemt. Lique is grotendeels autodidact: het ‘verdwaalde’ jaartje kunstacademie wil ze zelf niet meetellen.

‘Zelfbehoud’ (bron: © LiqueAngel.nl)

Op haar site vertelt ze:
“Zonder al teveel fratsen en met zo min mogelijk details probeer ik menselijke kenmerken in hedendaagse sfeer te schilderen.”
En dat doet ze goed: na de – met de huidige moderne (foto)technieken geen probleem meer zijnde – ‘schetsfase’ volgt pas het echte werk: met kleurschakeringen, lijnen, schaduwwerking en zelfs grote vlakken het portret met ambachtelijke schildertechniek met olieverf op het doek brengen. (Meer over haar werkwijze)

Als je al haar werken eens bekijkt, zie je de evolutie van haar schilderkunst. Het ‘minimale’ was in den beginne wel erg sterk aanwezig. Gaandeweg worden de lijnen duidelijker, preciezer en vooral subtieler. Inmiddels heeft ze meer dan 100 werken afgeleverd, waaronder ook (deels zwaar) erotische. Vergelijk de beginwerken eens met haar huidige, dan begrijpt u wat ik bedoel qua ‘evolutie’.

Lique’s meesterzet: ze schilderde BN’ers en ook internationale beroemdheden, waardoor ze opviel met haar geheel eigen stijl. Zelfs het nieuwsaccount rond Ricky Gervais merkte haar werk op en was zeer gecharmeerd:

Portret Ricky Gervais (bron: © LiqueAngel.nl)

Mike Di Bello @Madbello (bron: © LiqueAngel.nl)

Maar ook de minder bekende mens is geen uitzondering in haar oeuvre: Vele twitteraars, zoals Mike Di Bello (@Madbello), GingerDee (@gingeraleplus, zie foto bovenaan deze blog) en Annemieke (@A_Mieke), zijn ook al op eigenzinnige wijze vastgelegd.

@A_Mieke (bron: © LiqueAngel.nl)

Zelfs het schilderen van de ‘grote, oude meesters’ schuwt ze niet. Van Gogh, Rembrandt, Dali, you name it. Met veel kleur of juist in minimalistisch zwart-wit, het resultaat mag er steeds weer zijn. En het mooie van haar kunst? De prijs is te behappen! Ze heeft zelfs een hele serie ‘Artfordables’ geproduceerd. Betaalbare kunst dus.

Het werk van Lique Angel is – in de ogen van *Klunst* – een prima voorbeeld van vakmanschap en originaliteit, gecombineerd met goede marketing én betaalbaarheid. Chapeau!

Van Gogh (bron: © LiqueAngel.nl)

Dali (bron: © LiqueAngel.nl)

Rembrandt (bron: © LiqueAngel.nl)

/8 Reacties/door

TRUE ARTIST ALERT: Reinier Berendsen

Reinier Berendsen is een klasse apart: een true artist. Hij schildert op miraculeuze wijze stadsbeelden, gebouwen en zelfs auto’s, waarbij het accent altijd ligt op de lichtval en schaduwwerking. Schaduwen maken zijn schilderijen dynamisch, terwijl ze tegelijkertijd door de vaak strakke lijnen een zekere statigheid uitstralen. Door het spel van licht en donker kun je je bijna ter plaatse voelen.

Ieder schilderij is perfect: de lijnzetting, de precisie, de details, alles past. Mensen zul je op zijn schilderijen niet snel vinden; alles draait om objecten, constructies, spiegelingen, lichtinvallen. Extreem exact geschilderd. Extreem moeilijk. Extreem mooi.

Bron: Reinier Berendsen (Facebook) (with permission)

Ook Reiniers foto’s vallen duidelijk in de categorie ‘kunstfotografie’: hetzelfde spel met lichtinvallen en schaduwen. Je moet er oog voor hebben. Dat oog heeft hij.

Een timelapse-video laat zien hoe hij de Brooklyn Bridge schilderde:

Reinier heeft zich puur met zijn vakmanschap op eigen kracht naar de top gewerkt. Toen hij nog niet van zijn kunst kon leven, had hij allerhande andere jobs om in zijn levensonderhoud te voorzien. Zoals het hoort, in de ogen van Klunst. Reiniers schilderijen zijn inmiddels echter – hoe kan het ook anders – enorm in trek. Ze zijn enkel te koop via zijn galerie. Meer van zijn werk kun je hier bekijken: MPV Gallery

Mijn absolute favoriet: Trump Tower, weerspiegeld in de motorkap van een BMW. Ontzettend knap gedaan. Alleen kan ik in dit schilderij zelfs na uren van tureluren nog steeds dat roemruchte koffertje niet vinden.

bron: Reinier Berendsen (Facebook) (with permission)

/0 Reacties/door

‘StreetfArt’ (2)

De tweede serie in de collectie ‘StreetfArt’!
Want de ware klunst ligt nog steeds gewoon op straat.

1) Grid op Grit

Bron: © Klunst.nl

Deze foto weerspiegelt de traumatische eenvoud van een minutieus, oranje gipsstofgridje op het lichtgrijze, oneffen grit dat asfalt heet. Oftewel: de totale verlorenheid van het te strakke kader.

2) Busje komt zo

Bron: © Klunst.nl

Het is niet makkelijk om een bushokje te vinden dat de geest van het kubisme zo evident en eminent uitstraalt. Dit hokje deed dat dus ook niet.

3) Hatseflats!

Bron: © Klunst.nl

De stoeprand (rechts) met het gevoelvolle scheurtje illustreren en markeren op fabelachtige wijze wat deze duivenyoghurt wil vertellen, namelijk:
“Oeh-hoeh-hoe, shit nét die autoruit gemist…”

4) Hatseflats! (2)

Bron: © Klunst.nl

Uitzonderlijk opvallend zijn niet alleen de scherpe kanten van deze stukken koeienflats, maar ook de plaatsing op de weg: één stuk flats ligt precíés op de middenstreep. Het moet je maar net lukken als boer! De andere twee zijn weliswaar mooier gesneden, maar mogen niet op de middenstreep liggen. Zo zie  je maar: perfectionisme brengt je niet altijd waar je wilt zijn. Ziet u het ook?

5) Put met identiteitscrisis

Bron: © Klunst.nl

Een vierkante bodemput met identiteitscrisis. Deze put wil zo, zó gaarne een ronde put zijn, dat het ‘m pijn doet (zie de scheuren; enkel linksboven is het asfalt aan de uitputtende oerkrachten ontkomen). Puur medelijden verleidde mij ertoe, de put een stevig kader te geven om zijn oorspronkelijke, gehoekte identiteit terug te kunnen vinden.

6) Niet acht

Bron: © Klunst.nl

Een gedurfde landscape van een aantal onheilspellend duistere, slordig vormgegeven blokken, vet onderstreept. Met het contrasterend zorgvuldig níét in het midden geplaatste getal werd dit beeld voorzien van het statement “acht = 2”. Klunstiger kan het niet.

/0 Reacties/door

‘StreetfArt’ (1)

Een staaltje fotoKlunst van de bovenste plank: StreetfArt!

Iedereen, mens en dier, draagt gewild of ongewild bij tot alledaagse, intense culturele manifestaties. U ziet het: de klunst ligt gewoon op straat!

1) Unhappy balloon

Bron: © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

De vervlogenheid van gelukkiger tijden, gevisualiseerd door een ‘Happy Birthday’-ballon, achteloos achtergelaten in de goot van een provinciale weg.

2) Teerdrops

Bron: © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

Druppels. Geen regen. Witte strepen. Geen sneeuw. De permanentie lijkt gegeven, maar zelfs de vergankelijkheid en willekeurigheid van deze slordig gedrapeerde straatstrepen is evident.

3) Streepje voor

Bron: © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

Het leven na de vluchtheuvel toont een compilatie van oude bekende vormen en spreekt voor de hedendaagse beeldtaal. Deze foto combineert het oude (de dunne lijnen links en rechts) met het nieuwe (de dikke, heldere strepen). Toen was het vijf uur en gingen de straatstrepenmakers naar huis.

4) Disparallelle Lineariteit 

Bron: © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

De beeldtaal van deze foto is van gigantische proporties. Het afgedankte stuk hek – alias aanplakbord – heeft een uitgesproken no-nonsense karakter, dat op lichtvoetige wijze met soms tegenstrijdige elementen (en wat gras) verbonden wordt.

5) Mind the gap

Bron: © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

Dit is een juweeltje, al zeg ik het zelf. De donkere lijnen, die het toucheren van de stinkende put koste wat ’t kost vermijden. Ze huiveren, besnuffelen de perfect ronde rand, om vervolgens tot terughoudendheid gedwongen te worden. De letters WN completeren het geheel. Alsof ze roepen: “Wat Nou!”

6) No smoking

Bron: © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

Een weggeworpen, intacte, onverlichte sigaret. Hier zit een verhaal achter. Zo mogelijk van een individu dat tijdens zijn laatste levenswandeling alsnog besloot te stoppen met roken, om vervolgens dood om te vallen. We zullen het nooit weten.

/0 Reacties/door

‘Durchbruch’

‘Durchbruch’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

Productiedatum: 02 mei 2017
Productietijd: ca. 20 minuten
Prijs: n.o.t.k. (ik heb nog een nieuw Duits woordenboek nodig. Of 5 pakken hagelslag XL, ook fijn)

Materiaal:
1 oude lijst (afvalcentrum) met foeilelijk bloemetjesschilderij, pagina’s 163 en 165 uit het boek ‘Deutsche Rechtschreibung’ (1969), piepschuim, acrylverf, lijmpistool

Over dit klunstwerk:
Dit klunstwerk heet niet voor niets ‘Durchbruch’: Het is de natte droom van iedere (nog niet) gevierde Klunstenaar met lichte nevenambities tot schrijven, namelijk: doorbreken (als het kan, bij ’t leven. En anders maar dood). Maar waarom dan het Duitse woord voor ‘doorbraak’, zult u zich afvragen. Wel, voor het klunstijdperk was er het schooltijdperk. En toen bestond die natte droom voor elke puberende scholier vanzelfsprekend uit het eindelijk eens correct schrijven van Duitse woorden.

Enfin, het doorbroken piepschuim illustreert perfect alle in het leven gewenste doorbraken, met name die van de klunstenaar zelf. De lelijkheid van de gereliëfde bloemen die het schilderij oorspronkelijk ontsierden, is op uiterst subtiele wijze behouden door er witte acrylverf met een roller overheen te klunstelen. Het geeft nét dat beetje jus aan een verder droge materie. Helaas droogde de verf redelijk snel op.

‘Durchbruch’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

 

/0 Reacties/door