Berichten

bron: eigen werk (T.L.)

Ooit al eens opgemerkt hoe mooi het is ’s nachts op de autosnelweg? Al die lichten die voorbij zoeven, de kleuren die zich als een film voor je afspelen? Mijn kinderen in ieder geval wel. En ze hebben de ‘lichtschilderij’-functie op hun foon ontdekt. Dat ook.

Dit resulteerde in een prachtige serie hypnotiserende, deels oerknalachtige Autobahn-fotoklunst.

Alle foto’s zijn gemaakt door mijn kroost (14 en – toen nog – 11), terwijl ik mij braaf op de 900 kilometer asfalt tussen Nederland en Oostenrijk concentreerde. Zo zie je maar: iedereen kan het, k(l)unstige foto’s maken, die zó in het museum kunnen hangen. Geen klunst aan.

Bron (alle foto’s): eigen werk T.L. (14) & K.L. (11)
© Klunst.nl

Zelfs kinderen bespeuren vandaag de dag de mate waarin ‘moderne kunst’ over het paard (van Troje) getild is. En als ze het niet merken, zijn er zowaar kinderboeken die op donkere, sarcastische wijze beschrijven, hoe tot welke leegte de pretentieuze ‘modern art’ uitgegroeid is.

Neem bijvoorbeeld het in jaren ’60 Ladybird-stijl geschreven en getekende kinderboek ‘We go to the Gallery’ van de Britse auteur Miriam Elia. Ik zag het en sloot het gelijk in de armen. Wat een heerlijkheid.

Miriam Elia (1982, London) is een multidisciplinaire ‘artieste’ en comedy-schrijfster. Het boek is daadwerkelijk bedoeld voor schoolgaande kinderen; bedoeld om te leren lezen. In theorie natuurlijk. In de praktijk wordt het boek eerder als ironisch verzamelwerk voor volwassenen opgevat.

De uitgeverij zelf (Dung Beetle Ltd.) is ook een juweeltje. Zij vermelden op hun homepage:

“Dung Beetle continue to produce high quality books and early learning tools covering a range of sensitive or difficult topics. Their key goal is simple: To embed core literacy and numeracy skills into the child’s first knowledge of evil and death […] For just as the humble dung beetle gathers faeces from the forest floor in which to lay its eggs, the child also lays ‘eggs of knowledge’ in the turd of its own mind.”

Educatief as hell, met het motto:

est doctrina de stercore
(from shit comes learning)

Hear hear.

Gedurfd om in zo’n boek de hypocrisie van de moderne beeldende kunst op dergelijk sarcastische, donkere wijze over te brengen.

Miriam Elia wilde overigens geen subsidie voor haar kinderboek: ze haalde via Kickstarter een toereikend bedrag (ca. 5000 pond) op, om het boek vervolgens in eigen beheer uit te geven.
Applaus voor Miriam!

[Het boek alias verzamelobject is overigens gewoon >> hier << te bestellen, bij Amazon. En nee, ik heb geen aandelen.]