fArt Archives - *Klunst!*

‘De Huilende Roos’

Galerij

Productiedatum: ergens in oktober 2017
Productietijd: 30 minuten
Prijs: een grote bos rode kunstrozen

Materiaal:

Bron: © Klunst.nl

Een oud schilderij met een vage, verlepte afdruk van een roos (afvalcentrum)
Acrylverf
Spuitvernis

Over dit Klunstwerk:

Toen ik het ding bij het afvalcentrum in de bak met recycle-rotzooi zag liggen, kreeg ik intens medelijden. Daar, in die troosteloze bak leek namelijk al, alsof de beeltenis, die ooit een roos had voorgesteld, maar dat al lang niet meer was, in stilte bitter huilde. Zonder tranen.

En huilen zonder tranen is nog triester, nog oeverlozer dan huilen met tranen. Mijn besluit stond vast: deze roos zou de tranen krijgen die haar toekwamen. Zo geschiede. Een pimpende penseelstreek hier, een kloddertje acryl daar, druipertje zus, blubje zo. Wat klunzige witte spetters en een paar waterige tranen als kliederkers op de taart.

Voilá, ze huilt. Zoals een roos behoort te huilen.
De klunstenaar is klaar.

‘De Huilende Roos’

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

oktober 28, 2017/0 Reacties/door klunstenaar

‘De Groeten van Hannibal’

Galerij

Bron: © Klunst.nl

Subtitel: ‘Het verklote klunstwerk’

Productiedatum: in de periode van 18 t/m 21 mei
Productietijd: onbekend wegens aansluitende restauratie
Afmetingen: ca. 16 x 16cm (klein dus. Past overal)
Prijs: n.o.t.k.

Materiaal:
Een oud ‘iets’ (soort van asbaktegel) van het afvalcentrum, lichamelijke restanten/materialen (19 nagels, 3 korstjes (been), 1 blaar (hier nog aan de vinger te bewonderen, gevolg van klunstwerk ‘Smoley‘), 6 druppels bloed, schaamhaar), secondenlijm, acrylverf, spuitlak, foute vernis, meer acrylverf, goede vernis (transparante lak).

Over dit Klunstwerk:
‘De groeten van Hannibal’ is een klunstwerk bij uitstek. De productietijd is aanzienlijk vergroot door het feit dat ik het werk met een nieuwe vernis afwerkte. Deze vernislaag werd echter niet ‘glashelder’, zoals op de verpakking stond, maar bleef melkachtig wit, waardoor de groet zelf, de doodskopvlinder, nog maar nauwelijks te zien was. Een nachtvlinder met een melkmuil was het resultaat. Ja, ik kluns.

Bron: © Klunst.nl

Aldus volgde dus de moeizame restauratie van het werk, dat op zich al een priegelwerk van jewelste was. De nagels – van mij als ook van dhr. Koelman, aangezien mijn nagels te klein waren en niet snel genoeg weer aangroeiden, i.t.t. het schaamhaar – waren enkel met pincet te positioneren. De korstjes en blaarrestanten evenzo. Het bloed was daarentegen weer makkelijker: gewoon druppen.

Mag u raden waar al die lichamelijke restmaterialen nu werkelijk gebleven zijn in dit werk. Overigens: mocht u dit klunstwerk weten te bemachtigen, kunt u dit door de afwerking met lak eventueel ook als asbak gebruiken (geen garantie wegens mogelijk niet geheel ongiftige dampen van nagels en lak). Een peuk uitdrukken op een klunstwerk, wat is er mooier? Mocht u echter juist (voor langere tijd) willen stoppen met roken, adviseer ik u de aanschaf van het klunstwerk ‘Smoley‘.

Ik ga ervan uit dat de titel geen verdere uitleg behoeft.

Ik heb hier dus daadwerkelijk een stukje van mezelf in gestopt. A true piece of me.

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

NB: in reactie op 37 binnengekomen mails:
dit klunstwerk heeft geen enkele connectie met de recente gebeurtenissen. Mocht u zich er toch op de een of andere manier door gekwetst voelen, dan ligt dat aan u. Niet aan mij.

mei 25, 2017/0 Reacties/door klunstenaar

‘Smoley’ (The Smoking Smiley)

Galerij

Productiedatum: 02 mei 2017
Productietijd: 1 uur + ca. 30 minuten
Prijs: n.o.t.k. (maar duur, wegens noodzakelijke compensatie voor geleden smarten)

Materiaal:
Oude lijst (afvalcentrum), op straat verzamelde sigarettenpeuken, 1 moody minisigaar, acrylverf, acryllak (voor de lijst), lijmpistool.

Over dit klunstwerk:
De prijs voor de productie van dit klunstwerk was erg hoog. Allereerst vergde het enige moed en schaamteloosheid om de lachende blikken van omstanders tijdens het peuken verzamelen te trotseren. Twee mensen bedankten mij zelfs oprecht voor het ‘goede werk’ dat ik verrichte: de straat peukvrij maken. Mijn handen stonken, mijn auto stonk, alles stonk.

Daarnaast heeft dit schilderij mij enige pijn in de vorm van een fikse brandwond op mijn linkerpink opgeleverd, aangezien sommige peuken zich erg slecht lieten lijmen wegens gering formaat (opgerookt, wie doet dat nou) en verregaande staat van ontbinding.

Tevens leden wij onder een lang nahangende stank van oude peuken in de keuken (ik heb geen atelier; ik ben immers slechts klunstenaar), iets wat mijn kinderen mij niet in dank afnamen.

Dit klunstwerk is echter perfect voor de stoppende roker. Het stinkt namelijk een uur in de wind, ondanks de vernislaag en de absoluut noodzakelijke glasafdekking. Wilt u stoppen? Ruikt u aan deze klunst en u weet weer waarom.

Deze klunstvorm getuigt van esthetiek: de perfecte rondingen, gecreëerd met overduidelijke lijmpistoolexpertise (wij laten de brandwond in deze even buiten beschouwing). Het klunstwerk bevat tevens een slechts kort getrokken moody, een mini-sigaartje. Mocht u een terugval hebben, kunt u het glas kapotslaan en de moody oproken. Let u overigens ook op de details in de ogen van de Smoley: excellent vormgegeven mentholsigaret-klikknopjes!

Koopt u alstublieft dit schilderij. Dan ben ik er vanaf.

Smole!