Berichten

‘Nagellak voor de Dode Dennenappel’

Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 7 mei 2017
Productietijd: 12 minuten
Prijs: n.o.t.k.

Materiaal: 
Een Amazon-doos (je moet wat, hè), een platgereden dennenappel, nagellak, acrylverf, spuitlak.

Over dit klunstwerk:
Hij lag er. Verloren in de goot. De dramaturgie was overweldigend, de onuitgesproken treurnis groots. Dat, wat ooit een trotse, fiere dennenappel was, viel nu zowaar uit elkaar, omdat het de druk van hardrubberen autobanden niet stand kon houden. Daarbij wilde de dennenappel zo graag nog een keer bij ’t leven nagellak dragen… Het was te lezen in het hart, te zien in de afwezige ogen van het gemolesteerde object.

Wat zou ik nu voor klunstenaar zijn als ik aan deze laatste wens van een simpele dennenappel geen gehoor geef? Ik heb hem op zijn sterfbed vereeuwigd. Met nagellak. Mijn geloof in het hiernamaals keerde terug toen ik het hart van de simpele dennenappel zag veranderen in een engel. En alles was goed.

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

/0 Reacties/door

‘Don’t (apply) Stress!’

Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 7 mei 2017
Productietijd: 10 minuten
Prijs: VERKOCHT (voor een niet nader te noemen astronomisch bedrag)

Materiaal:
Een stuk vuil karton dat voor mijn neus in de papiercontainer van het afvalcentrum werd gedumpt en wat ik er dus meteen – met gevaar voor eigen leven, want enge walsen – weer uitgevist heb. Verder: acrylverf, spuitbus met lichtgroene acryllak, spuitlak (voor het fixeren van het vuil).

Over dit klunstwerk:
‘Don’t (apply) Stress’ was een snelle productie. Heel snel.
Het in het oog springende vuil – de zwarte vegen op het karton – gaf de doorslag. Het was vakkundig gepositioneerd edoch van een overweldigende willekeurigheid. Daarnaast wil de weggooimaatschappij zich hier duidelijk op de voorgrond dringen middels evidente recycle-pijlen, welke met tranen in de ogen geaccentueerd werden. Ook die tranen zijn overigens op miraculeuze wijze in het klunstwerk opgegaan.

De werkelijke, heftige emotie werd gewekt door de opdruk van de woorden ‘Do not apply stress’. Deze simpele zegswijze is zo veelzeggend, zo uitdrukkingsvol, zo intens. Laten we dit motto meteen maar voor de hele mensheid praktiseren: stress (elkaar) niet. Daar krijg je alleen maar diepe levensbutsen van.

Don’t stress. Stress = maagzweren, ellende en hartaanvallen.
Voor je ’t weet, bivakkeer je tussen vier planken.
Of, met een beetje pech, in een kartonnen doos als deze.

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

/0 Reacties/door

‘De Keukenvloer’

Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 4 en 5 mei 2017
Productietijd: ca. 3 uur (was veel werk, die vakjes inkleuren)
Prijs: n.o.t.k. (overigens: dit is een setje en ik wil ze niet bruut van elkaar scheiden)

Materiaal:
Twee oude, grijze placemets (van het afvalcentrum), acrylverf, spuitlak

Over dit klunstwerk:
‘De Keukenvloer’ was een visueel uitdagend project. Ik werd namelijk knettergek van het kijken naar die vakjes. Ik heb met opzet een iets te grote penseel ter hand genomen, om zo een oprecht out-of-the-box-effect te creëren. Daarnaast bevatte de acrylverf hier en daar wat dikkere klodders, die ik natuurlijk ook in het totaalbeeld geïncludeerd heb. Perfectie zou een klunstwerk als dit immers enkel ruïneren.

U moet bedenken dat er ontelbare tegelzetters zijn, die dagelijks tegel na tegel op een willekeurige keukenvloer leggen. Ook zij zijn ware k(l)unstenaars, ware het niet dat één afwijkende tegel al een claim aan de broek zou betekenen. Die verholen drang naar de zo gewenste, maar helaas verboden perversiteit heb ik in dit klunstwerk vereeuwigd. En gelooft u mij, ik moest eerst door ’t stof gaan (4 mei) voordat op 5 mei eindelijk de bevrijding kwam.

Dit is voor alle noest arbeidende klunstenaars onder de tegelzetters.

Bron: © Klunst.nl

WAARSCHUWING: Een ononderbroken blik op de keukenvloer van meer dan 10 seconden kan verregaande gevolgen hebben. Het is mogelijk dat uw hokjesdenken dan voor eeuwig in uw hersenen gebrand wordt. Ik spreek uit ervaring.

 

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

 

/2 Reacties/door

Praatje over modern kunstgekluns

“Dat kan toch iedere driejarige?”

Dat is een graag gedane uitspraak als je in een museum of gallery met moderne kunst komt. Ik denk het zelf ook continu. Op het antwoord hoef je niet lang te wachten: “Maar een driejarige deed het niet. De kunstenaar wel.” (zoals ook in het kinderboek van Miriam Elia te lezen is).

Wel, driejarigen doen het wél! Neem bijvoorbeeld de kleine Puk (3). In 2012 plantte Sander Roks (Vice) de uk in het Amsterdams Stedelijk Museum, met een bak krijtjes en papier. Maak maar eens een paar replica’s, knulletje! En dat deed hij.

Sommig gekluns weigerde Puk te repliceren, wegens ’te lelijk’. Ik snap dat helemaal. Puk zette ook een krijtstreep op de muur, die door museumbezoekers prompt als kunst werd geïdentificeerd.

Foto’s van Puk en zijn waardevolle, prachtige klunstzinnige uitingen: >> hier << (vice.com)

Zo zie je maar: kunst is werkelijk geen kunst.
Een driejarige kan het inderdaad.
En doet het ook.

Samengevat: als je er maar voor zorgt, dat je de eerste bent met je klunstzinnige uitingen (of streepje op de muur), is het helemaal goed. Het zal gewaardeerd worden.

En dat is wat Klunst doet: trachten met veel gekluns creatieve objecten en visuele uitspattingen te produceren, die nog niet eerder uitgespat (of uitgespuugd) zijn. En daarom schoppen we er lekker tegenaan.

Wat nou kunst?
Klunst!

Bron: pixabay

/0 Reacties/door