Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 25 mei 2017
Productietijd: 20 minuten (in totaal)
Prijs: moeilijk te verkopen; de duurzaamheid van dit klunstwerk is door het niet al te robuuste bubble plastic niet gegeven. Als u ’t echt wilt hebben, valt erover te praten.


Materiaal:

1 stuk laminaat (afvalcentrum)
acrylverf (wit, zwart, rood)
bubble plastic (Amazon)
duct tape

Over dit Klunstwerk:

De post leverde mij mijn pot met 2,5 liter witte acryl-primer (je moet die oude planken en schilderijen van het afvalcentrum toch ergens mee insmeren voordat je eroverheen kunt kalken).

Tot mijn grote vreugde zat deze pot in geweldig mooi, groot bubble plastic verpakt. Ik pakte mijn hoofd ermee in en riep tegen mijn zoon: “Joehoe! Wie deut mie wat! Níémand kan mij nog wat doen: ik leef vanaf nu in bubble plastic!”
“Niet lang meer, zo te zien,” mompelde hij.

Enfin, het idee was geboren. Een knullig Chinees teken. Betekenis: “Leven”. Zeggen ze. Na mijn klunzige naschilderen heeft het waarschijnlijk een geheel andere betekenis (Scheiße!). Dit in combinatie met eromheen geducttapete folie.

Wat dat bloed (niet echt dit keer, no worries) daar doet? Dat laat ik over aan uw eigen interpretatie. Mij lijkt het duidelijk, in terror times als deze…

Ik heb overigens hemel en aarde moeten bewegen om de bubbelfolie uit de vingers van mijn pubers te houden. Rottige bubbelknijpterroristen.


‘Life in Bubble Plastic’

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl


[Ja, ik weet het. Zelfs de foto’s zijn klunzig. Dat hoort zo.]

Bron: © Klunst.nl

Subtitel: ‘Het verklote klunstwerk’

Productiedatum: in de periode van 18 t/m 21 mei
Productietijd: onbekend wegens aansluitende restauratie
Afmetingen: ca. 16 x 16cm (klein dus. Past overal)

Prijs: n.o.t.k. 


Materiaal:
Een oud ‘iets’ (soort van asbaktegel) van het afvalcentrum, lichamelijke restanten/materialen (19 nagels, 3 korstjes (been), 1 blaar (hier nog aan de vinger te bewonderen, gevolg van klunstwerk ‘Smoley‘), 6 druppels bloed, schaamhaar), secondenlijm, acrylverf, spuitlak, foute vernis, meer acrylverf, goede vernis (transparante lak).

Over dit Klunstwerk:
‘De groeten van Hannibal’ is een klunstwerk bij uitstek. De productietijd is aanzienlijk vergroot door het feit dat ik het werk met een nieuwe vernis afwerkte. Deze vernislaag werd echter niet ‘glashelder’, zoals op de verpakking stond, maar bleef melkachtig wit, waardoor de groet zelf, de doodskopvlinder, nog maar nauwelijks te zien was. Een nachtvlinder met een melkmuil was het resultaat. Ja, ik kluns.

Bron: © Klunst.nl

Aldus volgde dus de moeizame restauratie van het werk, dat op zich al een priegelwerk van jewelste was. De nagels – van mij als ook van dhr. Koelman, aangezien mijn nagels te klein waren en niet snel genoeg weer aangroeiden, i.t.t. het schaamhaar – waren enkel met pincet te positioneren. De korstjes en blaarrestanten evenzo. Het bloed was daarentegen weer makkelijker: gewoon druppen.

Mag u raden waar al die lichamelijke restmaterialen nu werkelijk gebleven zijn in dit werk. Overigens: mocht u dit klunstwerk weten te bemachtigen, kunt u dit door de afwerking met lak eventueel ook als asbak gebruiken (geen garantie wegens mogelijk niet geheel ongiftige dampen van nagels en lak). Een peuk uitdrukken op een klunstwerk, wat is er mooier? Mocht u echter juist (voor langere tijd) willen stoppen met roken, adviseer ik u de aanschaf van het klunstwerk ‘Smoley‘.

Ik ga ervan uit dat de titel geen verdere uitleg behoeft.


Ik heb hier dus daadwerkelijk een stukje van mezelf in gestopt. A true piece of me.

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl


NB: in reactie op 37 binnengekomen mails:
dit klunstwerk heeft geen enkele connectie met de recente gebeurtenissen. Mocht u zich er toch op de een of andere manier door gekwetst voelen, dan ligt dat aan u. Niet aan mij. 

Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 7 mei 2017
Productietijd: 12 minuten
Prijs: n.o.t.k.


Materiaal: 
Een Amazon-doos (je moet wat, hè), een platgereden dennenappel, nagellak, acrylverf, spuitlak.

Over dit klunstwerk:
Hij lag er. Verloren in de goot. De dramaturgie was overweldigend, de onuitgesproken treurnis groots. Dat, wat ooit een trotse, fiere dennenappel was, viel nu zowaar uit elkaar, omdat het de druk van hardrubberen autobanden niet stand kon houden. Daarbij wilde de dennenappel zo graag nog een keer bij ’t leven nagellak dragen… Het was te lezen in het hart, te zien in de afwezige ogen van het gemolesteerde object.

Wat zou ik nu voor klunstenaar zijn als ik aan deze laatste wens van een simpele dennenappel geen gehoor geef? Ik heb hem op zijn sterfbed vereeuwigd. Met nagellak. Mijn geloof in het hiernamaals keerde terug toen ik het hart van de simpele dennenappel zag veranderen in een engel. En alles was goed.

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 7 mei 2017
Productietijd: 10 minuten
Prijs: VERKOCHT (voor een niet nader te noemen astronomisch bedrag)


Materiaal:
Een stuk vuil karton dat voor mijn neus in de papiercontainer van het afvalcentrum werd gedumpt en wat ik er dus meteen – met gevaar voor eigen leven, want enge walsen – weer uitgevist heb. Verder: acrylverf, spuitbus met lichtgroene acryllak, spuitlak (voor het fixeren van het vuil).

Over dit klunstwerk:
‘Don’t (apply) Stress’ was een snelle productie. Heel snel.
Het in het oog springende vuil – de zwarte vegen op het karton – gaf de doorslag. Het was vakkundig gepositioneerd edoch van een overweldigende willekeurigheid. Daarnaast wil de weggooimaatschappij zich hier duidelijk op de voorgrond dringen middels evidente recycle-pijlen, welke met tranen in de ogen geaccentueerd werden. Ook die tranen zijn overigens op miraculeuze wijze in het klunstwerk opgegaan.

De werkelijke, heftige emotie werd gewekt door de opdruk van de woorden ‘Do not apply stress’. Deze simpele zegswijze is zo veelzeggend, zo uitdrukkingsvol, zo intens. Laten we dit motto meteen maar voor de hele mensheid praktiseren: stress (elkaar) niet. Daar krijg je alleen maar diepe levensbutsen van.

Don’t stress. Stress = maagzweren, ellende en hartaanvallen.
Voor je ’t weet, bivakkeer je tussen vier planken.
Of, met een beetje pech, in een kartonnen doos als deze.

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Productiedatum: 4 en 5 mei 2017
Productietijd: ca. 3 uur (was veel werk, die vakjes inkleuren)
Prijs: n.o.t.k. (overigens: dit is een setje en ik wil ze niet bruut van elkaar scheiden)

Materiaal:
Twee oude, grijze placemets (van het afvalcentrum), acrylverf, spuitlak

Over dit klunstwerk:
‘De Keukenvloer’ was een visueel uitdagend project. Ik werd namelijk knettergek van het kijken naar die vakjes. Ik heb met opzet een iets te grote penseel ter hand genomen, om zo een oprecht out-of-the-box-effect te creëren. Daarnaast bevatte de acrylverf hier en daar wat dikkere klodders, die ik natuurlijk ook in het totaalbeeld geïncludeerd heb. Perfectie zou een klunstwerk als dit immers enkel ruïneren.

U moet bedenken dat er ontelbare tegelzetters zijn, die dagelijks tegel na tegel op een willekeurige keukenvloer leggen. Ook zij zijn ware k(l)unstenaars, ware het niet dat één afwijkende tegel al een claim aan de broek zou betekenen. Die verholen drang naar de zo gewenste, maar helaas verboden perversiteit heb ik in dit klunstwerk vereeuwigd. En gelooft u mij, ik moest eerst door ’t stof gaan (4 mei) voordat op 5 mei eindelijk de bevrijding kwam.

Dit is voor alle noest arbeidende klunstenaars onder de tegelzetters.

Bron: © Klunst.nl


WAARSCHUWING: Een ononderbroken blik op de keukenvloer van meer dan 10 seconden kan verregaande gevolgen hebben. Het is mogelijk dat uw hokjesdenken dan voor eeuwig in uw hersenen gebrand wordt. Ik spreek uit ervaring.


 

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

 

‘Smoley’ – © Klunst.nl (klunstenaar: Lou Bartels)

Productiedatum: 02 mei 2017
Productietijd: 1 uur + ca. 30 minuten
Prijs: n.o.t.k. (maar duur, wegens noodzakelijke compensatie voor geleden smarten)


Materiaal:
Oude lijst (afvalcentrum), op straat verzamelde sigarettenpeuken, 1 moody minisigaar, acrylverf, acryllak (voor de lijst), lijmpistool.

Over dit klunstwerk:
De prijs voor de productie van dit klunstwerk was erg hoog. Allereerst vergde het enige moed en schaamteloosheid om de lachende blikken van omstanders tijdens het peuken verzamelen te trotseren. Twee mensen bedankten mij zelfs oprecht voor het ‘goede werk’ dat ik verrichte: de straat peukvrij maken. Mijn handen stonken, mijn auto stonk, alles stonk.

Daarnaast heeft dit schilderij mij enige pijn in de vorm van een fikse brandwond op mijn linkerpink opgeleverd, aangezien sommige peuken zich erg slecht lieten lijmen wegens gering formaat (opgerookt, wie doet dat nou) en verregaande staat van ontbinding.

Tevens leden wij onder een lang nahangende stank van oude peuken in de keuken (ik heb geen atelier; ik ben immers slechts klunstenaar), iets wat mijn kinderen mij niet in dank afnamen.

Dit klunstwerk is echter perfect voor de stoppende roker. Het stinkt namelijk een uur in de wind, ondanks de vernislaag en de absoluut noodzakelijke glasafdekking. Wilt u stoppen? Ruikt u aan deze klunst en u weet weer waarom.

Deze klunstvorm getuigt van esthetiek: de perfecte rondingen, gecreëerd met overduidelijke lijmpistoolexpertise (wij laten de brandwond in deze even buiten beschouwing). Het klunstwerk bevat tevens een slechts kort getrokken moody, een mini-sigaartje. Mocht u een terugval hebben, kunt u het glas kapotslaan en de moody oproken. Let u overigens ook op de details in de ogen van de Smoley: excellent vormgegeven mentholsigaret-klikknopjes!

Koopt u alstublieft dit schilderij. Dan ben ik er vanaf.

Smole!

‘Smoley’ – Detail (Bron: © Klunst.nl)

‘Smoley’ – Detail (Bron: © Klunst.nl)

‘Auw’ (Bron: © Klunst.nl)

‘Smoley’ – © Klunst.nl


Of je maakt er een sjaal van:
http://nos.nl/op3/artikel/2175639-deze-sjaal-is-gemaakt-van-10-000-festivalpeuken.html

‘Koei’ (Stier) – © Klunst.nl (klunstenaars: Lou Bartels + dochter)

Productiedatum: onbekend (ergens in 2016)
Productietijd: onbekend (geschatte 2 uur, vanwege gekluns van samenwerkingspartner)
Prijs: —niet te koop—


Materiaal:
Knutselpakket ‘maak een koe’ (gips, staaldraad, vormballonnetjes), acrylverf

Over dit klunstwerk:
De ‘Koei’ was het gevolg van een verjaardagscadeautje en ontaardde in een samenwerkingsverband tussen een klunstenares en haar dochter (toen 10). De omgang met gips verliep niet zoals gewenst, wat resulteerde in de gevleugelde uitspraak: “Nou, dan doe JIJ het maar lekker!” En zo geschiedde.

Helaas ontbraken uiteindelijk de uiers, waardoor Koei – oh verrassing – een stier bleek te zijn. De dochter heeft het project met haar acrylverf-klunst gecompleteerd.

Het klunstproject ‘Koei’ illustreert op perfecte wijze de hobbels die genomen moeten worden om de samenwerking tussen volwassene en kind toch te laten resulteren in een herkenbaar, maar toch lieflijk klungelig object. Geniet u vooral van de rondingen, de uitmuntend geplaatste zwarte vlekken en de transparantie van de melkorganen.

‘Koei’ (Stier) – © Klunst.nl (klunstenaars: Lou Bartels + dochter)

‘Durchbruch’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

Productiedatum: 02 mei 2017
Productietijd: ca. 20 minuten
Prijs: n.o.t.k. (ik heb nog een nieuw Duits woordenboek nodig. Of 5 pakken hagelslag XL, ook fijn)


Materiaal:
1 oude lijst (afvalcentrum) met foeilelijk bloemetjesschilderij, pagina’s 163 en 165 uit het boek ‘Deutsche Rechtschreibung’ (1969), piepschuim, acrylverf, lijmpistool

Over dit klunstwerk:
Dit klunstwerk heet niet voor niets ‘Durchbruch’: Het is de natte droom van iedere (nog niet) gevierde Klunstenaar met lichte nevenambities tot schrijven, namelijk: doorbreken (als het kan, bij ’t leven. En anders maar dood). Maar waarom dan het Duitse woord voor ‘doorbraak’, zult u zich afvragen. Wel, voor het klunstijdperk was er het schooltijdperk. En toen bestond die natte droom voor elke puberende scholier vanzelfsprekend uit het eindelijk eens correct schrijven van Duitse woorden.

Enfin, het doorbroken piepschuim illustreert perfect alle in het leven gewenste doorbraken, met name die van de klunstenaar zelf. De lelijkheid van de gereliëfde bloemen die het schilderij oorspronkelijk ontsierden, is op uiterst subtiele wijze behouden door er witte acrylverf met een roller overheen te klunstelen. Het geeft nét dat beetje jus aan een verder droge materie. Helaas droogde de verf redelijk snel op.

‘Durchbruch’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

Bron: © Klunst.nl

 

‘BrilMan’ (detail) – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

Productiedatum: 02 mei 2017
Productietijd: ca. 30 minuten
Prijs: n.o.t.k. (niet zo heel duur)


Materiaal:
1 oude lijst (afvalcentrum) met een bloemetjesfoto, acrylverf, 1 kapotte zonnebril, 1 schoenspanner, lijmpistool.

Over dit klunstwerk:
BrilMan is ontstaan uit een opwelling, een innerlijke drang tot de creatie van een personage dat een stukje individualiteit mist. Dat gemis komt terug in de bril, waarbij de aanschouwer BrilMan recht in het (ene) oog kan staren. Het andere lijkt afwezig. Is het ook. Deze kloof in presentie wordt geheeld door de toevoeging van Theo-en-Thea-tanden (zonder spleetje). Daarmee is de compositie op subtiele wijze geperfectioneerd tot een harmonisch beeld van een disharmonische individu.

Om het gapend Schisma te illustreren is de schoenspanner doorkliefd en ruw tot neus en mond omgevormd. Ook beide brillenpoten zijn gedetacheerd én gedistantieerd om de oorgrenzen te sculptureren. Een stukje professionele klunst dat in uw klunstcollectie niet mag ontbreken.

‘BrilMan’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

 

Bron: © Klunst.nl

 

Bron: © Klunst.nl

 

 

‘Austria-AntiVries’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)

Productiedatum: 02 mei 2017
Productietijd: ca. 25 minuten
Prijs: 11 flessen rode wijn (voor de reproductie van dit meesterwerkje)

Materiaal:
1 vierkant stuk bewerkt pershout (door de vorige eigenaar die het ding weggooide reeds enigszins zwart geverfd en bewerkt met spijkertjes en vuilwit draad; dank aan deze onbekende klunstenaar), rode acrylverf, schroefdoppen van diverse Oostenrijkse rode wijnen, waaronder de Zweigelt uit Burgenland (van de Lidl).

Het valt niet te ontkennen dat de maakster van deze klunst onder Oostenrijkse invloeden leeft. En dan vooral onder die van de rode wijn.
– to be continued –

Hips.

‘Austria-AntiVries’ – © Klunst.nl (Klunstenaar: Lou Bartels)