Iedereen heeft het natuurlijk al uitgebreid vernomen: het verhaal van het bananenkunstwerk. De banaan die met ducttape aan een muur geplakt werd door ‘artist’ Maurizio Cattelan, die het “werk” vervolgens ‘Comedian’ noemde.
Het ‘kunstwerk’ dat in werkelijkheid klunst in zijn puurste vorm is en dat geveild werd voor een dikke ton. Wat de gelukkige eigenaar misschien niet helemaal wist, is dat hij enkel het idee van het kunstwerk kocht. Het idee van een op de muur geplakte banaan.Want die banaan gaat natuurlijk verrotten. En dan moet er een nieuwe in de plaats komen.
Of de banaan wordt opgegeten door een andere kunstenaar, David Datuna, die weer het ‘onbetaalbare idee’ had om er een ‘performance art work’ van te maken met de naam ‘Hungry Artist’.
Het wachten is nu op een andere kunstenaar, die de door David uitgepoepte banaan weer omvormt tot een nieuw work of art. Misschien de bananenuitwerpselen met dubbelzijdig plakband op de trekker van een protesterende boer in Den Haag plakken en er dan heel hard, op z’n Minions, “Bananas!” bij gillen?
Maar mijn grote vraag is: waar zit nu precies het copyright op? Heeft die flippo die het oorspronkelijke banaan-aan-de-muur-idee kocht, nu het solo-recht om bananen met ducttape aan de muur te plakken? Of heeft hij het alleenrecht om die te fotograferen? Alleen die banaan, of alle bananen? Mag de doorsnee gewone man nog wel bananen aan de muur plakken? En als iemand dan vervolgens het art idee van het banaan-opeten koopt, mogen wij dan überhaupt nog bananen eten die tevoren met ducttape aan de muur hebben gezeten?
Dat wilde ik testen. Ik heb daarom een eigen versie gemaakt en gefotografeerd (je moet toch ergens beginnen, hè). Dit is overigens een bio-banaan met fairtrade-zegel; in het kader van de hedendaagse duurzaamheid vond ik dat als omgevingsbewuste kunstenaar belangrijk. Daarom heb ik het stickertje ook laten zitten; een unicaat.
Bron: © Klunst.nl
Ik heb daarnaast, om niet meteen volledig in de imitatieproblemen te komen, zwarte ducttape gebruikt in plaats van grijze; het gaat immers om het IDEE van de banaan aan de muur, niet om de banaan of de kleur van de tape zelf. Hoe dan ook, het blijft een stom piece of non-art.
Helaas was heb ik kwalitatief zeer hoogwaardige ducttape gebruikt (plakt als de sodemieter), waardoor bij het verwijderen van de banaan de muur beschadigd raakte. Dit draagt natuurlijk wel weer bij aan de waarde van deze imitatieinstallatie; sunk costs. Of zoiets.
Bron: © Klunst.nl
Maar nu ga ik nog een stapje verder in deze test; ik ben twee ‘artists’ in één. Want ik ben nu óók degene die de banaan opeet:
Bron: © Klunst.nl
Was lekker. Ik houd eigenlijk niet zo van bananen, maar ze zijn goed voor de maag. En deze smaakte bij nader inzien best oké.
Maar nu volgt de ware experimentele fase: de derde ‘artist’ in mij doet een bijdrage. Ik heb een nieuwe, nog niet geperformde installatie gecreëerd: ‘Sidonia feat. Banana peel on the Broomstick’.
Bron: © Klunst.nl
U mag bieden. Voor het idee. Voor zolang het duurt. De bananenschil mag u ook hebben (zolang deze nog niet opgelost is), maar de bezem krijgt u niet. De muur ook niet.
Biedingen voor dit supernieuwe, originele, vervolgklunstwerk: vanaf 180.000 euro.
mag ik ook appels in een kistje leggen?